Το Τέρας κι εγώ…
Κάθε ντουλάπα έχει το μπαμπούλα της. Κάθε γαλήνη έρχεται στιγμή που σκοτεινιάζει από έναν εφιάλτη που δε σβήνει με το πρώτο φως της μέρας. Υπάρχουν κουρτίνες και παράθυρα που μένουν κλειστά για πολύ καιρό, αφήνοντας τον ήλιο έξω, επειδή το σκοτάδι γίνεται πιο οικείο, πιο γνωστό, επειδή στο σκοτάδι μαθαίνεις να συνηθίζεις την ασχήμια από το Τέρας. Δεν φτουράνε καθρέφτες στο σκοτάδι. Ίσως αν εκείνη τη στιγμή καταλάβεις πως ο βρυχηθμός του τέρατος δεν έρχεται από απέναντι αλλά από μέσα σου θα γεμίσει φως ο χώρος. Θα το φιμώσεις. Όμως το τέρας ξέρει πολύ καλά τη δουλειά του. Ξέρει να τρομάζει με άριστο επαγγελματισμό, δεν κάνει διακρίσεις και πάντα σε κρατά σφιχτά, σε μια αγκαλιά που σχεδόν σε κάνει να νομίσεις πως μόνο με κείνο μπορείς να κάνεις παρέα. Μόνο τις δικές του κουβέντες να ακούς.
Η κατάθλιψη είναι ένα Τέρας, πιο τρομακτικό από κείνα των παιδικών παραμυθιών γιατί ενώ σε τρομάζει μέχρι πανικού δε σε κάνει να το βάλεις στα πόδια να σωθείς αλλά μένεις και τελικά σε ξεγελά για να συμφιλιωθείς μαζί του. Τότε είναι που το τέρας κερδίζει. Όμως όπως σε όλες τις σχέσεις έτσι και σε αυτή επέρχεται αυτή η οικειότητα που φέρνει τη φθορά. Μόνο  ένας έρωτας επινοεί την ανοικειότητα. Ο πιο δυνατός, είναι ο έρωτας για την ίδια τη ζωή. Και τότε ανοίγει το 1ο παράθυρο.
Το Τέρας κι εγώ είναι η δική μου βιωματική εμπειρία που φιλοδοξεί να ανοίξει τα παράθυρα στα σκοτάδια άλλων ανθρώπων που υποφέρουν από κατάθλιψη. Ο φόβος είναι ο πιο μεγάλος συνέταιρος του Τέρατος… Εγώ φοβόμουν πως αν το μοιραστώ, αν το παραδεχτώ, αν πάω στο γιατρό και μιλήσω ανοιχτά, τότε θα τα χάσω όλα. Δεν έβλεπα πως τα είχα ήδη χάσει. Αν είχα μιλήσει για την κατάθλιψη το Τέρας θα είχε χλομιάσει και θα είχε συρρικνωθεί.  Με το βιβλίο μου θέλω να πείσω τους ανθρώπους, που ταλαιπωρούνται από τα Τέρατά τους, να μιλήσουν γι’ αυτά, να τα ξορκίσουν, να τα νικήσουν.  Μόνο αν το κοιτάξεις στα μάτια και μιλήσεις γι’ αυτό, τότε παύει να σε κρατά σφιχτά. Αν είχα μιλήσει νωρίτερα κι εγώ, θα ήμουν σήμερα 10 χρόνια νεότερος, 10 χρόνια γεμάτος ενέργεια.
Ο φόβος γεννά κι άλλο φόβο. Μόνο η πίστη σε ότι αγαπάμε και θέλουμε να πετύχουμε και να ζήσουμε νικά το φόβο κι ανοίγει τις ντουλάπες να μπει φως, να χαθεί το σκοτάδι και μαζί του το τέρας.
Νίκησε την κατάθλιψη. Δεν είσαι μόνος σου.